Ο συλλαβισμός (La divisione in sillabe)

Ο συλλαβισμός (La divisione in sillabe)

H συλλαβή είναι το τμήμα της λέξης που αποτελείται από ένα ή περισσότερα γράμματα που προφέρεται με μία μόνο πνοή. Σχετικά με τον σχηματισμό των συλλαβών πρέπει να παρατηρηθούν τα εξής:

1.     Ένα φωνήεν στην αρχή της λέξης, που ακολουθείται μόνο από ένα σύμφωνο, σχηματίζει συλλαβή μόνο του:     

o-pe-ra, o-lio, u-so, a-ria, a-mi-co, a-mo-re

2.     Ένα απλό σύμφωνο σχηματίζει συλλαβή με ένα φωνήεν που ακολουθεί: 

me-la, la-vo-ra-re, li-mo-na-ta

3.     Τα διπλά όμοια σύμφωνα χωρίζονται:

Bel-lo, mam-ma, pen-na, cap-pel-lo

4.     Συμπλέγματα δύο ή τριών συμφώνων σχηματίζουν συλλαβή μαζί με το φωνήεν που τα ακολουθεί, εφ’όσον υπάρχουν λέξεις στα ιταλικά που αρχίζουν με αυτά τα συμπλέγματα:

No-stra, po-sta, di-ma-gri-re

Για το λόγο αυτό το μη καθαρό s (s impure) δηλαδή το s που ακολουθείται από σύμφωνο, δεν χωρίζεται ποτέ

Stu-den-te, spa-ro, ba-sta

5.     Στα συμπλέγματα δύο ή τριών συμφώνων που δεν είναι δυνατόν να βρεθούν στην αρχή ιταλικής λέξης, το πρώτο σύμφωνο σχηματίζει συλλαβή με το φωνήεν που προηγείται:

Tec-ni-ca, a-rit-me-ti-ca, ar-pa, om-bra, im-por-to

6.     Τα φωνήεντα του διφθόγγου δεν χωρίζονται ποτέ και κατά συνέπεια, αποτελούν μια μόνο συλλαβή. Σε αυτό το σημείο να διευκρινιστεί ότι ο δίφθογγος στα ιταλικά σχηματίζεται από τα φωνήεντα i ή  u μη τονιζόμενα και από ένα άλλο φωνήεν, τονιζόμενο ή όχι:

Pie-de, fiu-me, fuo-ri

Όταν πριν από τα φωνήεντα  i,u που συνήθως σχηματίζουν δίφθογγο, υπάρχει το σύμφωνο r τότε δεν σχηματίζεται δίφθογγος:

Ri-o-re, o-ri-en-te

7.     Τέλος, δεν χωρίζονται διαφορετικά γράμματα που προφέρονται ως ένας φθόγγος:

Se-gno, pe-sce, de-gli, fi-glio, fa-scia, scio-pe-ro

H Έκθλιψη (L’elisione)

H Έκθλιψη (L’elisione)

H έκθλιψη χρησιμοποιείται στη θέση του τελικού γράμματος μίας λέξης όταν, η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν. Παριστάνεται με απόστροφο, η οποία δείχνει ότι οι δύο λέξεις είναι φωνητικά ενωμένες, αλλά ταυτόχρονα είναι δύο διαφορετικές λέξεις.

Parlo con un’amica

Η έκθλιψη χρησιμοποιείται μετά από:

·         Τα άρθρα lo, la, una (και μετά από έναρθρες  προθέσεις)

·         Τα επίθετα bello, quello στον ενικό αριθμό

·         Συχνά με την πρόθεση di

Η έκθλιψη αποφεύγεται μετά από:

·         Την πρόθεση da. Eξαιρούνται οι περιπτώσεις: d’accordo, d’ora in poi, fin d’allora, d’altra parte, d’altronde

·         To μόριο ci, εκτός αν ακολουθεί i ή e.

·         Το άρθρο και η αντωνυμία le.

To gli μπορεί να πάρει απόστροφο μόνο όταν ακολουθεί το γράμμα i. Στα σύγχρονα ιταλικά αποφεύγεται.

Ο τονισμός (L’accento)

Ο τονισμός (L’accento)

Οι ιταλικές λέξεις τονίζονται όπως φαίνεται παρακάτω:

·        Στη λήγουσα (οξύτονες = parole tronche):  città

·         Στη παραλήγουσα (παροξύτονες = parole piane):  professore

·         Στη προπαραλήγουσα (προπαροξύτονες = parole sdrucciole:  tavolo

·         Στην προηγούμενη της προπαραλήγουσας συλλαβή (parole bisdrucciole):  telefonami

O τονισμός σημειώνεται μόνο στις ακόλουθες περιπτώσεις:

·         Στις λέξεις που τονίζονται στη λήγουσα:

Caffè, università, lunedì, paltò, gioventù

·         Σε ορισμένες μονοσύλλαβες λέξεις (οι μονοσύλλαβες λέξεις κατά κανόνα δεν τονίζονται) όπως:

pùo, più, ciò, già, giù

όμως γράφονται χωρίς τόνο τα :  qui, qua

    Στις μονοσύλλαβες λέξεις που είναι γραμμένες χωρίς τόνο, είναι πιθανόν να συγχέονται με άλλες όμοιες στη γραφή, αλλά με διαφορετική έννοια:

è    (ρήμα)             ≠     e(σύνδεσμος)	nè    (σύνδεσμος)   ≠     ne (μόριο)
Dà (ρήμα)              ≠    da (πρόθεση)	sì (επίρρημα)         ≠    si (αντωνυμία)
Dì(ουσιαστικό)    ≠   di ( πρόθεση)	tè (ουσιαστικό)    ≠   te ( αντωνυμία)
là  (επίρρημα)      ≠    la (άρθρο)	tè (αντωνυμία)     ≠   se (σύνδεσμος)
Lì (επίρρημα)       ≠    li (αντωνυμία

    O τόνος, στις περιπτώσεις που είναι υποχρεωτικός, διατηρείται και όταν οι λέξεις γράφονται με κεφαλαία γράμματα.

Κανόνες Προφοράς των γραμμάτων (Regole de pronuncia)

Κανόνες Προφοράς των γραμμάτων (Regole de pronuncia)

·         To c πριν από a,o,u προφέρεται κ.

·         To c πριν από i,e προφέρεται τσ (παχύ).

·         To ch πριν από i,e προφέρεται κ.

·         To g πριν από a,o,u προφέρεται γκ.

·         To g πριν από i,e προφέρεται τζ.

·         To gh πριν από i,e προφέρεται γκ.

·         To gli  προφέρεται λλ.

·         To gn  προφέρεται νν.

·         To h  δεν προφέρεται καθόλου.

·         To q  προφέρεται κου.

·         To S πριν από b,d, g,l,m,n,r,v,  προφέρεται ζ.

·         To sc πριν από a,o,u προφέρεται σκ.

·         To s πριν από i,e προφέρεται sh.

·         To sch πριν από e,i προφέρεται σκ.

·         To z  στη μέση της λέξης προφέρεται τσ. (p.e. pizza, martzo, grazie)

·         To z  στην αρχή της λέξης ή στην κατάληξη προφέρεται τζ. (p.e. zero, zelo, zanzara, romanzo, lezione)

·         Όταν το c,g,sc, ακολουθούνται από a,o,u  o τόνος πέφτει στο i και το i δεν προφέρεται. Το i απλά τονίζει την προφορά. (p.e. lasciare, arancia, camicia, ciao)

·         Στα διπλά σύμφωνα παρατείνουμε έντονα την προφορά τους.

·         Το ss μεταξύ δύο φωνηέντων προφέρεται σαν ζ. Σε κάθε άλλη περίπτωση προφέρεται σαν σ.

·         Το h δεν είναι σύμφωνο αλλά χρησιμοποιείται για να διαχωρίσει σύμφωνα.

π.χ. cibo (τσίμπο) – chilo (κίλο)

Ή για να διακρίνει ομόηχες λέξεις

Hanno  (έχουν) – anno (έτος)