Ο τονισμός (L’accento)
Οι ιταλικές λέξεις τονίζονται όπως φαίνεται παρακάτω:
· Στη λήγουσα (οξύτονες = parole tronche): città
· Στη παραλήγουσα (παροξύτονες = parole piane): professore
· Στη προπαραλήγουσα (προπαροξύτονες = parole sdrucciole: tavolo
· Στην προηγούμενη της προπαραλήγουσας συλλαβή (parole bisdrucciole): telefonami
O τονισμός σημειώνεται μόνο στις ακόλουθες περιπτώσεις:
· Στις λέξεις που τονίζονται στη λήγουσα:
Caffè, università, lunedì, paltò, gioventù
· Σε ορισμένες μονοσύλλαβες λέξεις (οι μονοσύλλαβες λέξεις κατά κανόνα δεν τονίζονται) όπως:
pùo, più, ciò, già, giù
όμως γράφονται χωρίς τόνο τα : qui, qua
Στις μονοσύλλαβες λέξεις που είναι γραμμένες χωρίς τόνο, είναι πιθανόν να συγχέονται με άλλες όμοιες στη γραφή, αλλά με διαφορετική έννοια:
è (ρήμα) ≠ e(σύνδεσμος) | nè (σύνδεσμος) ≠ ne (μόριο) |
Dà (ρήμα) ≠ da (πρόθεση) | sì (επίρρημα) ≠ si (αντωνυμία) |
Dì(ουσιαστικό) ≠ di ( πρόθεση) | tè (ουσιαστικό) ≠ te ( αντωνυμία) |
là (επίρρημα) ≠ la (άρθρο) | tè (αντωνυμία) ≠ se (σύνδεσμος) |
Lì (επίρρημα) ≠ li (αντωνυμία |
O τόνος, στις περιπτώσεις που είναι υποχρεωτικός, διατηρείται και όταν οι λέξεις γράφονται με κεφαλαία γράμματα.
Βοηθάνε αρκετά
ΑπάντησηΔιαγραφή